Сравнительная характеристика Пискарева и Пирогова (По повести Н.В.Гоголя «Невский проспект») Урок литературы 10 класс
Нажмите для полного просмотра!
Содержание ▼
- Сравнительная характеристика Пискарева и…
- Цели урока составить сравнительную…
- Художник Пискарев и поручик Пирогов на Невском…
- Род занятий героев повести Пискарев …
- Портреты героев повести «Невский…
- Характеристика героев (сцена…
- Поразмышляем! Какие черты характера героев…
- Финал преследования Пискарева …
- Финал преследования Пирогова …
- Вывод Пискарев — человек чистой души,…
- Какой прием использует автор для того, чтобы…
- Мечты художника Пискарева. Художник Д.…
- Что мы узнаем о характере героя из…
- Конец художника Пискарева. Художник Д.…
- Почему Н.В.Гоголь не «дает» снов Пирогова? …
- Язык и стиль повествования о…
- Выводы …
- Используемые…
Вы можете ознакомиться и скачать
Сравнительная характеристика Пискарева и Пирогова (По повести Н.
В.Гоголя «Невский проспект») Урок литературы 10 класс.
Презентация содержит 18 слайдов.
Презентации для любого
класса можно скачать бесплатно. Если материал и наш сайт презентаций Вам
понравились
–
поделитесь им с друзьями с помощью социальных кнопок и добавьте в закладки в
своем
браузере.
Слайд 1
Описание слайда:
Сравнительная характеристика Пискарева и Пирогова (По повести Н.В.Гоголя «Невский проспект») Урок литературы 10 класс
Слайд 2
Описание слайда:
Цели урока
составить сравнительную характеристику героев повести Н.
В.Гоголя «Невский проспект»;
выявить основные приемы создания характеров героев;
проследить, как Н.В.Гоголь раскрывает в повести общечеловеческую проблематику.
Слайд 3
Описание слайда:
Художник Пискарев и поручик Пирогов на Невском проспекте
Слайд 4
Описание слайда:
Род занятий героев повести Пискарев
Слайд 5
Описание слайда:
Портреты героев повести «Невский проспект» Пискарев
Слайд 6
Описание слайда:
Характеристика героев (сцена преследования) Пискарев
Слайд 7
Описание слайда:
Поразмышляем! Какие черты характера героев раскрываются в этих эпизодах?
Слайд 8
Описание слайда:
Финал преследования Пискарева
Слайд 9
Описание слайда:
Финал преследования Пирогова
Слайд 10
Описание слайда:
Вывод
Пискарев
— человек чистой души, искренних чувств и поступков.
Слайд 11
Описание слайда:
Какой прием использует автор для того, чтобы глубже раскрыть характер Пискарева? Сон — эта мечта, единственная возможность для художника почувствовать себя счастливым. Сны заменяют Пискареву реальность.
Слайд 12
Описание слайда:
Мечты художника Пискарева. Художник Д. Кардовский. 1904
Слайд 13
Описание слайда:
Что мы узнаем о характере героя из снов?
Слайд 14
Описание слайда:
Конец художника Пискарева. Художник Д. Кардовский. 1904
Слайд 15
Описание слайда:
Почему Н.
В.Гоголь не «дает» снов Пирогова?
Слайд 16
Описание слайда:
Язык и стиль повествования о героях Пискарев
Слайд 17
Описание слайда:
Выводы
Слайд 18
Описание слайда:
Используемые Интернет-ресурсы http://www.a4format.ru/book-titles.php?lt=195&author=26&dtls_books=1&title=991&submenu=5 http://www.openclass.ru/node/203002
Теги Сравнительная характеристика Пискарева и Пирогова (По повести Н.В.Гоголя «Невский проспект») Урок литературы 10 класс
Похожие презентации
Презентация успешно отправлена!
Ошибка! Введите корректный Email!
Образ и характеристика Пирогова в рассказе Невский проспект Гоголя сочинение
Сочинение — Образ и характеристика Пирогова в рассказе Невский проспект.
Русский язык и литература. Анализ. Характеристика и образОдним из основных персонажей произведения является поручик Пирогов, по сюжету повести представляющий приятеля романтика Пискарева.
Писатель изображает Пирогова в образе наглого, самодовольного, ограниченного и пошлого молодого человека, считающего себя образованным офицером, любящем потолковать о литературе, умеющим развлекать женский пол.
Главной жизненной целью Пирогова является получение чина полковника и обретение обеспеченного положения. Автор предполагает, что в будущем Пирогова ждет женитьба на дочери купца, умеющей исполнять фортепианные партии, имеющей большое приданое и несметное количество богатой родни.
Раскрывая образ Пирогова, автор характеризует героя в качестве ушлого карьериста, подражающего знатным людям светского общества, посещающего театр лишь с целью обозначить собственное присутствие и пренебрежительно относящегося к людям, имеющем низшие чины, высокомерно общаясь с ними.
В любовных отношениях Пирогов стремится лишь к удовольствиям, принимая их в качестве интересного приключения, интрижки, не задумываясь о жизненных проблемах и относясь к женщинам с грубым цинизмом.
В отличии от Пискарева, характеризующегося чистым и благородным отношением к женщине, привязанностью Пирогова является лишь продвижение по карьерной лестнице, не обремененное душевными терзаниями и решением сложных жизненных проблем. Пискарев обречен пережить драматическую любовь, а в это время Пирогов, не стесняясь общественного мнения, заводит интрижку с супругой ремесленника по имени Шиллер, хвастаясь об этом всем своим друзьям.
Не имея в своем характере положительных черт, натура Пирогова отличается самоуверенностью, граничащей с отъявленной наглостью. Ремесленник преподает урок Пирогову за совращение своей жены, избив его с пьяными дружками. Однако это событие ничуть не влияет на принципы Пирогова, лишь поначалу, в гневе от случившегося, поручик грозит Шиллеру отправкой в сибирскую ссылку, а затем, демонстрируя полное отсутствие чести и человеческого достоинства, направляется в кондитерскую за десертом, а вечером легко и непринужденно исполняет мазурку на одном из званых балов.
Описывая образ Пирогова, писатель на его примере изображает типичного представителя среднего класса тогдашнего общества Петербурга, стремящегося к изысканной жизни и не отличающимся гордостью, честью и духовностью.
2 вариант
Поручик Пирогов является одним из главных героев данного произведения. В его образе автор показал отрицательные качества, присущие среднему классу современного ему российского общества и уровень его культуры.
Поручик относит себя к культурным людям. Он посещает приемы и прочие подобные мероприятия с уклоном в интеллектуальное и культурное времяпрепровождение. Автор подчеркивает, что Пирогов относится к среднему классу офицеров, показывает, что это типичная фигура для столичного общества.
Однако поручик довольно пошлый и поверхностный человек. Он умеет декламировать стихи, но при этом к его умениям автор относит и умение рассказывать анекдоты приятным образом, а также красиво пускать кольца дыма при курении. Весь светский и интеллектуальный лоск Пирогова напускной.
Он служит лишь для того, чтобы маскировать внутреннюю пустоту.
Другой характерной чертой поручика является самомнение. Встретив женщину на Невском проспекте, он, считая себя неотразимым, принимается добиваться ее. Причем Пирогова не останавливает ни тщетность его усилий, ни то что дама замужем. Причиной этого служит та же внутренняя пустота. Женщина представляет собой просто приз, погоня за которым (не важно, успешна она или нет) дает возможность занять чем-то время и рассеять вечную скуку.
Когда муж женщины – строгий немец, вместе со своими друзьями совершает над данным персонажем акт возмездия за приставания к чужой жене (судя по всему выпоров его), то офицер, чести которой нанесен непоправимый урон, быстро утешается. При этом, показательно, что военный человек, получивший по должности дворянство, не пытается своими силами наказать совершивших над ним оскорбительное действие. Терпя наказание, поручик лишь ссылается на свои связи, с помощью которых обещает устроить немцу неприятности.
Ему достаточно вновь погрузиться в привычную атмосферу «культурного досуга», съев пирожное и потанцевав, он забывает все произошедшее с ним и успокаивается.
В образе этого поверхностного и пошлого человека Гоголь рисует один из путей моральной деградации общества.
Сочинение про поручика Пирогова
В повести Гоголя «Невский проспект» одним из важных героев на первом плане является Пирогов. Для него в приоритете это успех, и получить место по лучше. Это всего лишь мысли, которые живут в его голове. Но он не готов себя трепать, что бы решить какие либо проблемы. Он привык жить, и не напрягаться, и по правилам, он не ощущает в этом надобности. Пирогов предпочитает брать от жизни только самое лучшее, и не о чем не заботится. Ему интересно только то, что модно или входит в моду, что стало нормой поведения выбранного им общества.
Пирогов словно притягивает к себе все светское общество, и он старается им подрожать. Такие люди как он любят поговорить на тему литературы, ему нравится театр, живопись, он даже оказывает еще одному главному герою Пискареву «покровительство.
У Пирогова есть одна большая слабость это – чин. Это то, что он просто обожает, он думает о нем, волнуется, и стремится к нему. Он это больше всего ценит, потому что чин определяет конкретное место в обществе. Пирогов был очень рад своим чином, который был не так давно произведен, и не смотря на то, что когда он ложился на диван говорил: «это все суета». Не показывая никому, он собой гордился, когда его доставали он старался намекнуть о нем.
Автор отлично показал, как поменялся человек с чином. То что у него одни отрицательные черты, это не только мешает, но и помогает уверенности в себе, и наглости Пирогова. В обществе, в котором он ни от кого не зависит, он разговаривает не задумываясь.
В отличие от Пискарева, для которого присуще хорошее отношение к женщинам, Пирогов – грубый нахал. Реакция на сильное оскорбление со стороны Шиллера выявляет, что в нем нет никаких человеческих качеств.
В этом произведении, Пискарев и Пирогов выставлены, с большой характеристикой социальных противоречий.
Автор делает акцент не легкие жизненные ситуации, художественное умозаключение благодаря которому определяется реалистическая сила и направленность произведения.
Показывая Пирогова, Гоголь выставляет хозяйство чина над человеком, чрезмерная пошлость.
Главная тема этого рассказа это жизнь Петербурга и «маленького человека» в огромном городе с его воображениями о социуме, которые вызывают непонятность между тем что происходит в действительности, и представлении об идеале. Но и с этим раскрывается меркантильность, и хладнокровие людей. Судьба Пирогова, дана в общественном движении жизни города. Который гонится лишь за выгодой, и ничего ему больше не интересно. А то, что они погнались за прекрасными незнакомыми девушками это контраст повествования.
Все сочинения
Н.В.Гоголя «Невский проспект»: фалангайнта шакада
Корааяал бадан оо ка мид ах карнигии XIX ээ шакуйинкуда аяа лагу шарракай Санкт-Петербург. Xaqiiqdu wakea tahay in magaaladani aan caadi aheyn, wakeaa loo abuuray hal qof, laakiin wakeaa lid kuah sharciyada dabiiciga ah.
Его dhismaha qaatay waqti yar, ayuu kor u koray sidii по ruxruxo ee Bir ah sixir. Петербург waayo, qaar badan ayaa noqday, воплощение ee muranka tayada aadanaha, calaamad u ah halganka quruxda leh sidooda, Xoolo ka saboolnimada. Si aad u muujiso magaalada dhammaan muuqaalkeeda, Gogol wuxuu qoray «Невский проспект». Falanqaynta shaqadu wakeay muujineysaa dib u soo noqoshada Petersburg.
Qeexida wadnaha magaalada
Waa Wax aan macquul aheyn in si qumman loo qiimeeyo St. Petersburg, jacaylka iyo nacaybka si wada jir ah. Папа бадан оо тайо лех оо дхалиньярад ах аяа воскай у муукдаан в ай галаан магаладан. Waxay halkan u tahay in ay ka buuxaan rajo, inay noqdaan папа caan ah, farshaxanno, muusikada, naqshadayaasha, qorayaasha, ama, niyad-jabka, nolosha hoose. Dadka halkan waa inay adkeeyaan gaajada iyo hoos udhacista, magaaladu si tartiib ah u nuujiso qofkasta oo ku dhufto munaasabadda raaxada, nacasnimo iyo nacasnimo, iyo bartamaha magaalada, wadnaha, waa Невский проспект.
Гоголь (mawduuca bani’aadamnimada ayaa saameyn ku yeeshay shaqada), caasimaduna Waxay u Beddeshay qaab nololeed oo leh dabeecad, muuqaal, dabacsanaan iyo caadooyin. Inta lagu jiro maalinta kumanaan qof ayaa ku dhex maraya jidka, laakiin, marka laga reebo goobta kulanka, ma laha воска caadi ах. Qoraaga ayaa muujinaya sida goobtu u aragto maalin isku mid ah. Shakhsiyaadka khaaska ах ayaa maqan, faahfaahinta kaliya ee muuqaalka guud ee dibadda ayaa ah mid caan ah.
Sheekada laba qof oo leh astaamaha soo horjeeda
Ияду ла адеэгсанайо мабдаа ах, Гоголь усуу корай «Невский проспект». Falanqaynta of sheyga muujinaysaa in sheeko kuu sheego sheekada laba qof oo aad u kala duwan: лейтенант Пирогов иё художник Пискарев. Marka hore waa qaab-dhismeedka alaabada dhulka leh: lacag, shaqo, barwaaqo shakhsiyadeed. Мидда лабаад вашай у арагтаа химиладиса оо у адеегта курухда, ваа нин ка мид ах фаршаксанка, воск каста оо беги ах.
Gogool ee роман «Невский проспект» wuxuu ka Hadlayaa Labo Characters.
Isku-duwaha wuxuu diyaar u yahay in uu halis galo, wuxuu si fiican u jihaysan yahay xaqiiqda, sidaas darteed wuxuu diyaar u yahay inuu lumiyo воска walba si uu u qaboojiyo ciqaabta Petersburg. Farshaxanku waa mid aad u jilicsan, jilicsan ayaa Dareensan Dunida, ma iloobi karo rajada uu jebiyey jidka, isla markaasna wuxuu noqonayaa mid guud ah oo xariif ah.
Саамейнта магаалада аяа дадка ку ноол
Си аад у муджисо саамейнта дадка реер Петербург лаба коф оо гэби ахаанба ка су хорджиеда, Гоголь усуу корай «Невский проспект». Falanqaynta shaqadu wakeay muujinaysaa in Pirogov uu halis u yahay lana lumiyo, lakiin isaga oo natiijada ka soo baxa arrintaani wakeba ma bedelin. Isku-duwaha ayaa la daboolay cadho iyo cadho, laakiin hoos-u-dhac ku yimaada baasaboorkan oo dhan, habeenkii qaboobaha ayaa isku qaboojiya, iyo 9 subaxnimo Pirogov ayaa naftiisa u yimid. Лаакиин Пискарев оо ка робкий, лумитанка ма ахан сидан оо кале, исага оо у дхиманая. Си аад у мууджисид арагти ка дуван дадка, аюу корай Гоголь «Невский проспект».
Falanqaynta shaqada ayaa caddaynaysa в kulanka u dhexeeya Piskarev iyo rajadaas aysan aheyn воска aan micne lahayn, ваа кан киена burburka rajada oo dhan ee farshaxanka.
Невский проспект, Гоголь ja konsultit – Penan blogi
Olen kirjoittanut kotikadusta ja kylätiestä monta juttua. Viimeisin oli juttu omista kotikaduistani. Tarina oli ikään kuin maantieteellinen, henki jäi hyvin yksinkertaiselle tasolle. Nyt sen sijaan satuin lukemaan varsinaisen värikkään kuvauksen kotikadusta. Tai kotikatu saattaa olla väärä sana. Oli kysymyksessä enemmänkin kuvaus elämyskadusta. Мика кату? Kuvaus koski Pietarin Невский проспект. Se oli Николай Гоголин kirjoittama novelli vuodelta 1835.
Novellin nimi oli juuri täsmälleen Невский проспект . Se kertoi mahtavan värikkäästi kadun elämästä ja sillä kulkijoista. Novelli alkaa näin: «Невский проспект паремпаа еи олекаан, еи айнакаан Пьетарисса; sille se on kaikki kaikessa. Mika tässä kadussa, pääkaupunkimme kaunistuksessa, ei olisi loistavaa! Tiedän ettei yksikään Pietarin kalvakoista virkamiesasukkaista vaihtaisi Nevski prospektia kaikkiin maailman aarteisiin.
Невский проспект на ихастукиссаан, нийн се йолла на ика каксикимментавииси вуотта, комеат вийксет я ихмеен хиености оммельту ливетакки, куин мёс се йонка леуасса тёрроттаа валкейта карвоя йа йонка паа он силеа куин хоупавати. Ja entäs daamit! Voi, daameille Nevski prospekt on vielä mieluisampi.»
Gogol kirjoittaa Nevskin olevan ainoa paikka, missä ihmiset eivät näyttäydy pakosta, heitä ei ole tänne ajanut tarve, eikä koko Pietarin vallannut kaupallinen intressi. Лукия кысый: Силлоинко се алкой? Ja miettii itsekseen eikö se ollut Emile Zola joka kirjoitti Naisten paratiisista Pariisin kaduilla ja tavarataloissa. Hänen kirjansa ilmestyivasta 1883, se oli kokonaista 50 vuotta Pietarin katuvilinän jälkeen. Zola kirjoitti tavaratalonerosta Octave Mouretista: «Mouretin ainoa intohimo oli naisen valloittaminen. Hän halusi naisesta talonsa kuningattaren ja naisille hän oli tuon temppelinsä rakennuttanutkin kiitollisuudenosoituksekseen. Se oli Mouretin taktiikka. Mielistelemällä naista han halusi saada täman himot kiihtymään ja halut heräämään, täten hanen onnistui saada nainen haltuunsa ja vain Han itse pääsi tästä kuumeen lisäantymisestä rikastumaan».
Mutta juurihan Gogol kirjoitti, ettei Nevskillä tällaista kaupallistumista esiintynyt. Ehkä Vasta 50 vuoden päästä. Kun minä kävin ensimmäistä kertaa Nevskillä ja Europeiskajassa kaupallisuudesta ei ollut tietoakaan. Vuosiluku taisi olla 1967. Kauppojen hyllyt olivat tyhjiä, yhtään tavaratalokuumeen valtaamaa naista ei ollut näkyvissä, elintarvikeliikkeiden edessä oli tosin pitkiä jonoja. Ainoa kauppa, joka tarjosi runaita tuotteitaan onnelliselle turistille, oli Berjozka. No sellainen oli juuri Nevskillä Europeiskajan talossa. Hôtel d’Europe aloitti toimintansa vuonna 1875. Minun mummuni veli, Heinolan Viki oli viilarina Pietarissa, monien suomalaisten käsityöläisten tapaan. Hän eksyi kaverinsa kanssa hotellin kapakkaan. Joutui sitten humalapäissään riitaan tarjoilijan kanssa ja ryhtyi särkemään kapakan kalustoa. Miliisi tuli paikalle ja lähti kuljettamaan suomipoikia Griboyedovan kanavan poliisiasemalle. Miliisi oli yksin ja lahjottavissa. Pojat lähtivät käpälämäkeen kohti Mihailovskajan puistoa.
Tässä varmuudeksi minun juttujani:
http://penttimurole.blogspot.com/2014/06/pietari-kahdessa-paivassa.html pietarissa.html
Nyt on palattava Gogolin aikaan
Otetaanpa nyt tähän hieman kuvausta kadun elämästä. Kirjailijan kuvaus on huomattavasti laajempi ja värikkäämpi. Се на айван киетова. Elämä kadulla on kiehtovaa. Seuraavat sanat ja lauseet ovat kuitenkin suoraa lainausta Гоголин текст:
”Aloitetaan aamuvarhaisesta, kun koko Pietari tuoksuu kuumiltavastapistetuilta leiviltä ja on täynnä risaisissa mekoissa ja viitoissa kulkevia eukkoja jotka ryntäilevät vuoroin kirkkoihin tai myötätuntoisten ohikulkijoide. Kaduilla raahustaa työtätekevä kansa. Tähän aikaan daamien on yleensä sopimatonta kulkea kaduilla, koska Venäjän kansa käyttää mielellään puhuessaan sellaisia ilmaisuja joita he eivät varmaan saa kuullakseen edes teatterissa. Vaikka teillä olisi tähän aikaan päällänne mitä tahansa, vaikka päässänne olisi hatun sijasta paperipussi ja vaikka kauluksenne pistäisi liian pitkälti esiin kaulaliinan alta, sitä ei huomaa kukaan.
Täällä saa nähdä sellaisia vyötäröitä, joita ei edes unissa ole tullut eteen: ohkaisia kapeita vyötäröitä, jotka eivät ole pullonkaulaa paksumpia. Ja minkälaisia naisten hihoja saa nähdä Nevski prospektilla! Voi mikä ihanuus! Luoja miten outoja luonteita Nevskillä tapaakaan! Sellaisia ihmisiä on suuri joukko, jotka teidät kohdatessaan ehdottomasti katsovat teidän saappaitanne, tai jos te olette mennyt ohi, kääntyvät katsomaan teidän takinhännyksiänne. Tänä siunattuna aikana, kahdesta kolmeen iltapäivällä, jota voidaan nimittää Nevski prospektin ajalliseksi huipuksi, on esilla ihmisten parhaiden aikaansaannosten tärkein näyttely. Kolmelta tapahtuu uusi muutos. Nevskillä koittaa yhtäkkiä kevät: se peittyy kokonaan virkamiehiin, joilla on vihreät univormut. Nälkäiset nimineuvokset, hovi- ja muut neuvokset yrittävät kävellä niin vauhdikkaasti, kun suinkin. Kello neljästä lähtien Невский проспект на тихой. Mutta heti kun hämärä lankeaa, silloin Nevski prospekt taas vilkastuu. Pitkät varjot häälyvät seinillä ja katukivilä.
Nyt te tapaatte täällä samat kunnianarvoiset vanhukset, jotka kello kaksi kävelivät Nevskillä niin ihmeellisen ylevinä. Nyt näette heidän juoksevan samalla tavoin kuin nuoret kollegiregistraattorit, yrittäen päästä kurkistamaan kaukaa nähdyn daamin hatunlierin alle, daamin jonka paksut huulet ja punatut posket ovat niin kovin mieleen kävelijöille». 1830-лувун Невский проспект оли йо айван ойкеа кату. Kadun päätteenä oli amiraliteetin huikea torni. Katuakin tärkeämpi oli silla vellova väki. Sitä väkisinkin miettii meidän katukuvamme köyhtymistä.
Пискарев и Пирогов
Куваттуаан кадун кулкийойта Гоголь рыхтый кертомаа кахта таринаа. Päähenkilöinä ovat taitelija Piskarev ja luutnantti Pirogov. Molemmat hurmaantuvat kadulla kulkeviin naisiin. «Сейс! Huudahti luutnantti Pirogov ja nykäisi hännystakkiin ja viittaan pukeutunutta nuorta miestä. – Найтко?
«Нейн, ихана, айван куин Перугинон мадонна Санта-Мария деи Бьянкисса».
Nuori taiteilija tunsi oman alansa maestrot. Hän ihastui tummaverikköön. Peruginon madonna näyttää tältä, hiukset ovat agaatinkirjavat. Luutnanttiystävä komensi taiteilijaa rientämään madonnan perään. Hän ujosteli, seurasi varoen, sai kuitenkin pienen hymyn, tai merkin, ja seurasi unelmiensa naista.
Kulkiessaan hän pohti tai sitten itse kirjailija pohti taiteilijan olemusta sen ajan Pietarissa. Se ei ollut mikään normaali ihmislaji virkamiesten ja käsityöläisten joukossa. ”Hän oli taiteilija. Outo ilmestys, eikö totta? Пьетарилайнен тайтейлия! Taiteilija lumen maassa, taiteilija suomalaisten maassa, missä kaikki on märkää, sileää, tasaista, kalpeaa,harmaata, pilvistä». Hän katsoi naista. ”Luoja mitkä jumalaiset piirteet. Häikäisevän valkoista ihanaa otsaa varjostivat mitä kauneimmat agaattihiukset. Huulten sinettinä oli kokonainen parvi mitä ihanimpia unelmia».
Каден хенген саатту саапуи талон луо. Nainen kiipesi portaita.
Piskarev säntäsi ylös portaita. «Hänen ajatuksissaan ei ollut mitään maallista, hantä ei polttanut maallinen intohimo, ei, tällä hetkella han oli puhdas ja viaton, kuin neitseellinen nuorukainen, joka uhkuu vielä päämäärätöntä henkistä tar rakkauden». Grafiikka on vuodelta 1904.
Nyt voi jo ryhtyä arvailemaan nuoren taiteilijan tarinan loppunäytöstä. Tyttö oli ilotyttö. Poika näki hänestä myöhemmin unen. Ajatteli ottavansa tytön vaimokseen. Tyttö kieltäytyi kunniasta. Poika surmasi itsensä.
Nuori luutnantti Pirogov oli toista maata. ”Ei muuten ole helppoa luetella niitä kaikkia lahjoja, joita kohtalo oli Pirogoville suonut. ”Hän oli hyvin tyytyväinen arvoonsa, johon hanet oli askettäin ylennetty, ja vaikka han toisinaan sohvalla maatessaan puhelikin: ‘Oi turhuus! Turhuuksien turhuus! Entäs sitten, vaikka olen luutnantti?’, salassa hänen uusi arvonsa imarteli häntä suuresti».
Meidän nuori ja korskea jalosukuisuutemme lähti seuraamaan vaaleaa naista. Nainen ryntäsi taloon, joka osoittautui saksalaisen läkkisepän työpajaksi ja asunnoksi.
Tyttö taas osoittautui hänen vaimokseen. Pirogovin tunkeutuessa naisen perässä asuntoon, hän kohtasi kummallisen näyn. Tunnettu Ofitserskaja-kadun suutari oli leikkaamassa läkkisepän nenää. Молеммат умпихумаласса. Оли Суннунтай. Pirogov poistui, mutta vaaleaverikkö oli edelleen valloituslistalla. Luutnantti tilasi kannukset. Niitä tilatessaan hän totesi vaimoihastuksen rakastamisessa tarvittavan pikemminkin suitsia, kun kannuksia. Kehitys kehittyi ja viimein eräänä päivänä upseeri päätyi tanssimaan rouvan kanssa gavottia. Nähdessään naisen ihanan nilkan luutnantti päätyi suutelemaan tanssipariaan. Silloin astui sisään läkkiseppä. Pietarilainen pikku-upseeri sai saksalaiselta läkkisepältä aimo kurituksen. Meidän luutnanttimme päätyi pohtimaan Nevski prospektin kurimusta: «Voi, älkää luottako Nevski prospektiin! Siella kulkiessani minä aina kietoudun tiukemmin viittaani ja vältän katsomasta sitä mikävastaan tulee. Kaikki on petosta, kaikki haavetta, kaikki muuta kuin miltä näyttää! Se valehtelee kaiken aikaa tämä Nevski prospekt, mutta kaikkien pahiten silloin kun yön tiheä vaippa laskeutuu sen ylle ja peittää talojen valkoiset ja vaaleankeltaiset seinät, kun koko kaupunki muuttuu välkkeeksi ja paukkeeksi, silloin vierii myriadeittain vaunuja, esiratsastajat huutavat ja hyppivät hevosten selkään ja kun itse pahahenki sytyttää lamput напрасно sitä varten, että kaikki näyttäytyisi petollisessa valossa.
Luutnantti Pirogovin tanssireissu päätyi selkäsaunaan ja pöydän alle. Hänen jalosukuisuutensa ei tästä turhia hermostunut, mutta taisi jättää läkkisepän kauniin saksalaisvaimon rauhaan.
Рейтинг Nelitoistaportaisen
Pietari Suuri oli aikoinaan ottanut Venäjällä käyttöön nelitoistaportaisen virkamiesten arvoasteikon. Katsotaanpa nyt millä kunnioittavalla arvonimella luutnanttia nimitettiin. Aloitetaan yläpäästä. Salaneuvoksia, kenraaleita ja hovimarsalkkoja kutsuttiin «Teidän korkeaylhäisyytenne», pääsipä joukkoon vielä yli-hovijuomanlaskija ja yli-hoviteenleikkaaja. Todellisia eli toimeenpanevia valtioneuvoksia, kenraalimajureita ja hovimarsalkkoja, hovitallimestari mukaan luettuna piti kutsuttaman «Teidän ylhäisyytenne». Aivan tavalliset valtioneuvokset, prikaatinkenraalit ja kamarijunkkarit kuuluivat viidenteen ratingluokkaan, heitä oli kutsuttava «Teidän korkeasukuisuutenne». Sotaneuvokset, hovineuvokset ja everstit, majureita myöten saivat kutsumatittelikseen «Teidän korkeajalosukuisuutenne».
Kuuteen alimpaan ранжирование luokkaan kuuluivat nimineuvokset, kolleegisihteerit, alemmat upseerit ja hovin kondiittorit. Heitä kutsuttiin «Teidän jalosukuisuutenne». Gogolin nuori naistennaurattaja-luutnantti oli luokassa XII, hän oli siis «Teidän jalosukuisuutenne». Айка Палджон Луватту.
S
uomalaiset päällystämässä Nevskin jalkakäytäviä Neuvostoliitto hajosi vuonna 1991. Erityisesti oli tutkittava keinoja oikeudenmukaiseen ja kaupungin kannalta rahakkaaseen yksityistämiseen sekä toisaalta piti kehitettämän asukasvuorovaikutusta yhteiseksi demokratiailoksi. Maailmanpankin lisäksi mukana oli myös lahjarahan antajia kuten Suomen valtio. Pietarin sitten perustettiin Pietarin keskustan rehabilitaatioprojekti. Sen piti olla alkua 300 miljoonan euron lainoitusohjelmalle. Projekti aloitettiin vuonna 1997. Maailmanpankilta pyydettiin lainaa kaupungin historiallisen keskustan kehittämiseen. Hankkeeseen piti valittaman konsultti. Konsulttityön kokonaishinnaksi arvioitiin 10 milj.
$. Konsulttitoiminnassa oli mukana suomalaisia. Азиатский tekee mielenkiintoiseksi se, että Suomen valtio oli hanketta rahoittamassa. Kun Maailmanpankki antoi lainaa 31 milj.$, antoi Suomi lahjarahaa 1,2 milj.$ ja USA:n kehitysapu 0,4 milj.$. Lainan osuus oli 67 % ja Suomen lahjaosuus tässä projektissa oli 3 %. Suomen lahja oli kaikkiaan 3,4 milj. $, mutta suurin osa meni Pietarin vedenpuhdistuslaitoksen rakentamiseen. Projektin ohjelmassa oli teknillistä apua, lainsäädäntökehitelmiä, vanhustentalohanke, kortteli-infraa ja sitten oli Невский проспект katuvalaistuksen uudistaminen ja jalkakäytävien päällystäminen. Hämmästyttävää, eikö olekin? Suomen valtio pienenä lahjoittajana, ja Maailmanpankki suurena lainoittajana ovat päällystämässä Pietarin jalkakäytäviä. Päällystystyöt tehtiin vuonna 2001. Myös pari muuta ohjelmaan kuuluvaa hanketta toteutettiin. Suurin osa alkuperäisistä hankkeista peruttiin. Maailmanpankin tapaan hankkeille etsittiin hyöty/kustannussuhdetta. Ei löytynyt.
Projekti sai yleisarvosanan неудовлетворительно . Pietarin kehittämisen lainaprojektit saivat kuitenkin jatkoa. Lainat eivät kuitenkaan nousseet aivan ajatellulle 300 miljoonan Dollarin tasolle. Eikä enää jalkakäytäviä päällystetty.
Невский проспект jalkakäytäviä tehtiin osin suomalaisin voimin vuonna 2001. Ne ovat kauniisti graniitilla päällystetyt. Muistuttavat jotenkin Алексин jalkakäytäviä. Aleksi tosin päällystettiinvasta kaksi vuotta myöhemmin.
Gogolin viimeinen sana
Gogol kirjoittaa Nevskin jalkakäytävistä. ”Miten siisteiksi onkaan lakaistu sen jalkakäytävät, ja varjelkoon, miten monet jalat ovat jättäneet niihin jälkensä! Virkaheiton sotilaan kömpelö likainen saapas, jonka painon alla tuntuu jopa graniittikin halkeavan, nuoren naisen pienenpieni, höyhenenkevyt kenkä, jonka omistaja kääntelee pikku päätään kohti säihkyviä näyteikkunoita niin kuin auringonkukka kääntyy kohti aurinkoa, ja toivorikkaan vänrikin kaliseva miekka, joka vetää kiveykseen terävän naarmun – kaikki purkaa siihen mahtavaa voimaansa tai mahtavaa heikkouttaan.