Фома Аквинский философиясы мен схолостикасы
Фома Аквинский философиясы мен схолостикасыАвгустин теориясы патристика дәуіріне жатады, ІХ ғасырдан жалғасып келе жатқан шіркеудің әулие әкелерінің қызметі. Одан кейінгі дәуір схолостика атауына ие болды және құдайға сиынудың философиялық мәселелеріне ерекше көңіл бөлумен негізделді. Бұл кезеңнің жарық өкілі Фома Аквинский (1225-1274) болды. Егер Августин Платонға сүйенсе, Фома Аквинский Аристотель философиясына негізделді.
Фома Аквинскидің тапсырмасы білім мен діни сенімді теңестіруден тұрды, ол кейін Коперниктің гелиоцентрлік жүйесінің талқылауындағы католик шіркеуі үшін күрделі мәселеге айналды. Фома Аквиский білім мен діни сенім облыстарын шектей бастады, сол арқылы Фома Аквискидің «Сумма теологии» атты басты шығармасында табиғат патшалығы мен байлық патшалығы шектелу құралына айналды. Фома Аквискидің иерархиялық қағидаларына сәйкес қолдануларында табиғат байлық патшалығы үшін бастапқы деңгей қызметін атқарады, ал ол өз кезегінде Құдайға апарады.
Фома Аквинский Құдай тұрмысының бес негізін ұсынды: 1) қозғалыс қозғалыссыз бірінші қозғаушының бастауы; 2) себептілік пен зерттеу тізбегі мәңгі болуы мүмкін емес – яғни, бірінші сепептілікті анықтау қажет; 3) өмірде кездейсоқтық басты бола алмайды, қандайда бір қажеттілік болуы қажет; 4) барлық заттар өз ерекшеліктерімен өзгешеленеді, бірақ бәрінен жоғарғы бір зат болуы қажет; 5) өмірдегі жалпылық Құдайды бастау негізінде қарастырады.
Мұнда Фома Аквинский Аристотельдің себептілік тұжырымдамасын қолданған, қозғалыс және жалпы себептілік туралы айтқан. Қажеттілік туралы үшінші аргумент себептілікке негізделеді, ал Фома Аквинскидің барлық жүйесі негізделген төртінші аргументте иерархия себептілігі жатыр.
Августинмен келісіп, әулие Фома жамандықты нақты емес деп хабарлайды. Құдай өндірген тұрмыс байлық, ал адамның еркіндігіне негізделу жамандық. Яғни, өнегелік мақсаты Құдайға бағытталу, ал рахат оның жетілуінде болады. Құдай байлығы – жақсылықтың қажетті жағдайы. Бірақ, Августинға қарағанда, Фома іс-әрекеттің моральді бейнесі қорғаушылыққа әкеледі деп санады.
Адамда Құдай ұят ретінде бейнеленген. Қандай ұқсас түсініктер бүкіл тарихтан өтуде: Сократтағы шайтан, стоиктардағы данышпандар, христиандағы Құдай.
Аристотельге сүйене Аквинат жақсылықты саналы және әділетті деп бөлді, бірақ хрестианин ретінде сенімділіктіде қосты – сенім, дін, махаббат оларды ең жоғары деп санады.
«Схоластика өз-өзін нақты білімдегі кемшіліктері үшін логикалық қалыптасуларды таңдау кезіндегі ойшылдығымен мәртебеледі және де атақты механикалық комбинация арқылы, логикалық процесстермен жаңа танымдар жасаса болады деп бекітті».
ХІV ғасырда схолостикада философия мен ғылыми білімді теологиядан босатуға бағытталған ағын пайда болды. Мұнда Дунс Скоттың (1266-1308) ғылымды өз алдына жекешеленуін қамтамасыз ету мүмкіндігін, Роджер Бэконның (1214-1294) орта ғасырдағы алғашқы табиғаттың эмперикалық танымдылығы туралы сөзін, сонымен қатар Уильям Оккамның (1300-1349) номинализм бөлімін жатқызсақ болады. Философия біртіндеп діни сенімділіктен алшақтай бастады.
Схоластика дәуіріндегі философияның мәселелері діни тапсырмалардан шықты, бірақ уақыт өткен сайын діни қораптағы философиялық мәселелер шыға бастады. Осылардың бірі – нақты ой барының дәлелі антикаға келіп тақалуда. Осыған байланысты орта ғасыр философтары реалистер мен номиналистерге бөлінді. Орта ғасырда ой адамға байланыссыз заттардың өзінде пайда болады немесе универсалий деп аталатын пікірді жақтаған реалистер мен ой адамның миында қалыптасады деген номиналистер арасында айтыс туындады. Бұл айтыс антика негізінен шығып, Жаңа заманның объективті және субъективті идеалистерінің айтысына айналды.
Орта ғасыр шеніндегі басты доктарина христианства болды. Бірақ уақыт өте оның деңгейі төмендей бастады. Бұған католиктағы жаңашылдық себеп болды, өйткені индульгенция шығарылу халықтың қарсы шығуына әкелді, діни сенуші оны сатып алғаннан кейін өз кунәсінан айырылған деп саналды. Иезуит ордені еретиктер мен инакоойлаушыларындағы гонениямен атақты болды, ал инквизиция қатаң шарттарымен қорқыныш туғызды, ол қинаудан басталып, отқа жағумен аяқталды.
Шіркеу қызметіне риза болмаған қарсы шығушылар, хрестиан дінін тазалау бағытының жетекшісі болғанымен, католиктердің дағдарысын дайындады. Схоластика аяқталуы мен Жаңа заман басталуында Николай Кузанскиға (1401-1464) сәйкес келетін философия скептизімі күшейе түсті. Оның шығармаларындағы сол кезге әйгілі, пантеизм, бекінісі: «Олар оның ішінде сияқты, Құдайда барлық заттың ішінде».
Орта ғасырларда философия қызметтік ролді атқарды. Орта ғасыр философиясының шектеулігін Гегель былай түсіндірді: «…грек философиясы еркін ойлады, ал схоластика шектелді, өйткені соңғысы өз мазмұнына шіркеу мәліметтерін алды».
Орта ғасырлық философияның негізгі екі шыңы неліктен бір-бірінен соншалықты – бір мың жылдыққа алшақ болды ? Өйткені Августин орта ғасырлық философиядағы антикалық философия позициясы әлде қайда күшті кезінде өмір сүрді, және де Августинге әсер еткен неоплатонизм, мәдениетті ойдағы активті және әсерлі бағыт болды. Бұл философия мен діннің ең алғашқы жемісті синтезі болды.
Орта ғасырлық философияның екінші бір көз қарасы, шіркеулер әлсіреп, тағы бір философия мен діннің жемісті синтезін құрастыру кезеңінде пайда болды. Бұған Аристотель әсері дәстүрлі түрде күшті болған, европа философиясы мен араб философиясының мысалы, және де антикалық мәдениетке жалпы және жеке қызығушылықтың пайда болуы, Қайта өрлеу дәуіріне бағытталған ішкі динамиканың өзіндік дамуы итермеледі. Сондықтанда орта ғасыр европа философиясының екі мәдени шыңы оның басы мен аяғына келгені таңқаларлық емес.
Жалпы, орта ғасырлық философия христиандар мен исламдар көтерген, мәселені шешуге бағытталған антикалық философияның қалдығы болып келеді. Мәдениеттегі діннің басты ролі философия дамуындағы өзіндік дөңгелегін құрып, діни философия деп аталды.
Ұқсас жұмыстар
Бу қазандықтары мен шаң дайындау жүйелері есебі |
ТҮМЕН ҰЛЫ МҮДЕ ҚАҒАН |
Диалектика — даму мен ең жалпы байланыс жөніндегі ілім |
Қазақстан Республикасының заңдарын сақтауын тексерулерді ұйымдастыру мен жүргiзу ережесi |
Бухгалтерлік есептің концепциялары мен принциптері |
Қаржы-несие мекемелері рыноктық экономиканың негізгі элементі ретінде |
Тергеушінің тергеу бөлімінің бастығымен және анықтау органдарымен өзара әрекеттесуі |
Ақшаның мәнi мен пайда болу тарихы |
Валюталық нарықтың және валюталық операциялардың ерекшеліктері мен дамуы |
Тауарлық – материалдық қорлар есебі мен аудиті және олардың жетілдіру жолдары |
Фома Аквинский іліміндегі құдай идеясын негіздеу
- Жоспар
- Кіріспе
- Қолданылған әдебиеттер
І Кіріспе
1 Фома Аквинский
ІІ Негізгі бөлім
2. 1 Фома Аквинский іліміндегі құдай идеясын негіздеу
ІІІ Қорытынды
Пайдаланған әдебиеттер
Жалпы, орта ғасырлық философия христиандар мен исламдар көтерген, мәселені шешуге бағытталған антикалық философияның қалдығы болып келеді. Мәдениеттегі діннің басты ролі философия дамуындағы өзіндік дөңгелегін құрып, діни философия деп аталды.
Табиғи заңдар — мәңгі зандардың адам санасындағы бейнеленуі болып табылады. Табиғи зандарды нақтылауға адамгершілік (позитивті) зандары қызмет етеді Оның мақсаты — адамдарды күшпен жәнс қорқытумен зұлымдыққа жоламауды және қайырымдылыққа жетуге мәжбүрлеу болып табылады.
Заңның келесі түрі — құдай заңы Библияда берілгсн жәнс ол екі жағдайда кажет.
Этика ілімі негізінде Ф Аквинский құқық туралы концепциясын жасады.
Аквинат, сонымен қатар, құл иеленудін сақталуын жақтады, жеке меншік пен әлеуметтік теңсіздікті, қоғамнын сословиелік ұйымдасуын дәлелдеу арқылы адамдарды оған көнуге шақырды.
Аквинский саяси биліктің: аристократиялық, олигархиялық және демократиялық түрлерін атап көрсетеді. Сонымен қатар монархиялық құрылымның абсолюттік және саяси түрлерін ажыратады. Ол заңның ерекше теориясын жасап та шығарды. Барлық заңдардың негізі алла-тәңірден деген пікір айтады. Ал табиғи заңдар болса, содан негіз алады. Адамдық заңдар да содан шығады. Адамдық заңдар туралы түсінікті енгізгенде Аквинский феодалдық заңдар туралы айтады. Оның ілімінде Інжілден негіз алатын құдайшылдық заңдары да бар. Өйткені заңдар зұлымдықтың атаулының баршасын бірдей жоя алмайды екен.
1 Қазақ Энциклопедиясы, 1-том
2 Орысша-қазақша түсіндірме сөздік: Философия/жалпы редакциясын
басқарған э. ғ.д., профессор Е. Арын – Павлодар: «ЭКО» ҒӨФ, 2006.
3 Саяси түсіндірме сөздік. – Алматы, 2007.
4 Қазақ энциклопедиясы I том
Пән: Философия
Жұмыс түрі:
Материал
Тегін: Антиплагиат
Көлемі: 10 бет
Таңдаулыға:
Бұл жұмысты терминал арқылы сатып алуға болады немесе Telegram арқылы.
Жоспар
І Кіріспе
1 Фома Аквинский
ІІ Негізгі бөлім
2.1 Фома Аквинский іліміндегі құдай идеясын негіздеу
ІІІ Қорытынды
Пайдаланған әдебиеттер
Кіріспе
Жалпы, орта ғасырлық философия христиандар мен исламдар көтерген, мәселені шешуге бағытталған антикалық философияның қалдығы болып келеді. Мәдениеттегі діннің басты ролі философия дамуындағы өзіндік дөңгелегін құрып, діни философия деп аталды.
Фома Аквинскийдің айтуынша барлық зандар субординация тізбектері арқылы байланысқан. Бұл заңдардың ең шыңында бүкіл әлемді басқарушы қүдайлық сананың жалпы принциптері, универсальды нормалар — мәңгі заңдар тұрады. Мәңгі зандар құдайдан келген, ол өздігінен өмір сүреді, басқа заңдар мәңгі зандар негізінде пайда болған.
Табиғи заңдар — мәңгі зандардың адам санасындағы бейнеленуі болып табылады. Табиғи зандарды нақтылауға адамгершілік (позитивті) зандары қызмет етеді Оның мақсаты — адамдарды күшпен жәнс қорқытумен зұлымдыққа жоламауды және қайырымдылыққа жетуге мәжбүрлеу болып табылады.
Заңның келесі түрі — құдай заңы Библияда берілгсн жәнс ол екі жағдайда кажет. Сондықтан да ақиқатты құдайдан да іздеуге тура келеді.
Этика ілімі негізінде Ф Аквинский құқық туралы концепциясын жасады.
Аквинат, сонымен қатар, құл иеленудін сақталуын жақтады, жеке меншік пен әлеуметтік теңсіздікті, қоғамнын сословиелік ұйымдасуын дәлелдеу арқылы адамдарды оған көнуге шақырды.
Аквинский саяси биліктің: аристократиялық, олигархиялық және демократиялық түрлерін атап көрсетеді. Сонымен қатар монархиялық құрылымның абсолюттік және саяси түрлерін ажыратады. Ол заңның ерекше теориясын жасап та шығарды. Барлық заңдардың негізі алла-тәңірден деген пікір айтады. Ал табиғи заңдар болса, содан негіз алады. Адамдық заңдар да содан шығады. Адамдық заңдар туралы түсінікті енгізгенде Аквинский феодалдық заңдар туралы айтады. Оның ілімінде Інжілден негіз алатын құдайшылдық заңдары да бар. Өйткені заңдар зұлымдықтың атаулының баршасын бірдей жоя алмайды екен.
Фома Аквинский
Фома Аквинский (1225-1274) — италияндық діни ойшыл. Католикалық шіркеудің ең ірі ойшылы. Дегдар отбасынан шықса да, ол ата-анасының қарсылығына қарамастан, доминикалық діни ұйымға кіреді.
Париждегі Сенжак монастырында, кейін Париж университетінде дәріс береді. Италияға қайтып Рим Папасының сарайында болады. Сол жылдар ол Аристотельдің философиясын тереңдетіп, өз ілімінің негізіне айналдырады. 1269 жылы Парижге қайтып оралып, Құдай тану қосындысы жұмысын жалғастырады. 1274 жылы Неапольдан Лионға шіркеулік кеңеске бара жатып қайтыс болады. Философия қарама қайшылыққа ұрынған шағында, оның көмекке дінді шақыруы қажет. Фома Аквинский — теоретикалық теологияның негізін қалаушы. Фома Аквинский ілімінің негізіне құдайды қойып, бірте-бірте періште мен адамдарға түсіп, шіркеу мен мистика арқылы болашақ өмір іліміне көтеріледі. 1879 жылы Папа Лео 13 католикалық унтер мен сименариялардағы сабақ берудің тым төмен дәрежесіне таң қалып, Фома Аквинский зерттеуді оқу бағдарламасының міндетті шартына айналдырады. Міне сол кезде ғана Мерьсе неотомистік ілім ашып, оны кейінгі шәкірттері томизмді жаңаша ағымдар — феноменология мен экзистенциализммен біріктіруге тырысқан.Ол мемлекеттің жағымды рөлін мойындады, оған құдайдың еркін жүзеге асырушы деп бағалады. Рухани және зайырлы биліктердің арақатынасын жан мен тәннің арақатынасы ретінде қарастырды. Бірақ, рухани билік (шіркеу) мемл. биліктен жоғары тұрғанда ғана шіркеу мен мемл. қатар өмір сүріп, өзара әрекеттесе алады деген пікірінен танбады. Әйтсе де, оның көптеген пікірлері Аристотельдің саяси ойларымен үндесіп жатыр. Мысалы Аквинский мемлекеттік биліктің дербес, табиғи жолмен қалыптасуын жақтады, оған діндарлардың араласуына қарсы шықты. Әсіресе, Аквинский әрқылы басқару пішімдерінің — монархияның, аристократия мен демократияның лайықты «таза» пішімдерін бойына жинақтаған мемлекетті ұлықтады. Абсолюттік монархия мен саяси монархияның ара-жігін аша түсіндіріп, монарх билігі заң шеңберінде айқындалатын соңғысын, яки, монархияның саяси түрін дәріптеді.
Аквинский Фома (1225 немесе 1226 — 1274 жылдары) — ойшыл, орта ғасырлардағы христиандық саяси тұжырымдаманың негізін салушы. Ол мемлекеттің жағымды рөлін мойындады, оған Құдайдың еркін жүзеге асырушы деп бағалады. Рухани және зайырлы биліктердің арақатынасын жан мен тәннің арақатынасы ретінде қарастырды. Бірақ, рухани билік (шіркеу) мемлекеттік биліктен жоғары тұрғанда ғана шіркеу мен мемлекет қатар өмір сүріп, өзара әрекеттесе алады деген пікірінен танбады. Әйтсе де, оның көптеген пікірлері Аристотельдің саяси ойларымен үндесіп жатыр. Мысалы: Аквинский атамыз мемлекеттік биліктің дербес, табиғи жолмен қалыптасуын жақтады, оған діндарлардың араласуына қарсы шықты. Әсіресе, Аквинский атамыз әрқилы басқару пішімдерінің — монархияның, аристократия мен демократияның лайықты «таза» пішімдерін бойына жинақтаған мемлекетті ұлықтады. Абсолюттік монархия мен саяси монархияның ара-жігін аша түсіндіріп, монарх билігі заң шеңберінде айқындалатын соңғысын, яки, монархияның саяси түрін дәріптеді.
Фома Аквинский іліміндегі құдай идеясын негіздеу
Августин теориясы патристика дәуіріне жатады, ІХ ғасырдан жалғасып келе жатқан шіркеудің әулие әкелерінің қызметі. Одан кейінгі дәуір схолостика атауына ие болды және құдайға сиынудың философиялық мәселелеріне ерекше көңіл бөлумен негізделді. Бұл кезеңнің жарық өкілі Фома Аквинский (1225-1274) болды. Егер Августин Платонға сүйенсе, Фома Аквинский Аристотель философиясына негізделді.
Фома Аквинскидің тапсырмасы білім мен діни сенімді теңестіруден тұрды, ол кейін Коперниктің гелиоцентрлік жүйесінің талқылауындағы католик шіркеуі үшін күрделі мәселеге айналды. Фома Аквиский білім мен діни сенім облыстарын шектей бастады, сол арқылы Фома Аквискидің Сумма теологии атты басты шығармасында табиғат патшалығы мен байлық патшалығы шектелу құралына айналды. Фома Аквискидің иерархиялық қағидаларына сәйкес қолдануларында табиғат байлық патшалығы үшін бастапқы деңгей қызметін атқарады, ал ол өз кезегінде Құдайға апарады. Құдайға қосылу мистикалық экстаз сәтінде интеллектуалды сезім негізінде болуы мүмкін. Сөйтіп, орта ғасырлық білім мен діни сенімділік соммасы үлкен бір ғимарат ретінде бейнеленді.
Фома Аквинский Құдай тұрмысының бес негізін ұсынды:
1) қозғалыс қозғалыссыз бірінші қозғаушының бастауы;
2) себептілік пен зерттеу тізбегі мәңгі болуы мүмкін емес — яғни, бірінші сепептілікті анықтау қажет;
3) өмірде кездейсоқтық басты бола алмайды, қандайда бір қажеттілік болуы қажет;
4) барлық заттар өз ерекшеліктерімен өзгешеленеді, бірақ бәрінен жоғарғы бір зат болуы қажет;
5) өмірдегі жалпылық Құдайды бастау негізінде қарастырады.
Мұнда Фома Аквинский Аристотельдің себептілік тұжырымдамасын қолданған, қозғалыс және жалпы себептілік туралы айтқан. Қажеттілік туралы үшінші аргумент себептілікке негізделеді, ал Фома Аквинскидің барлық жүйесі негізделген төртінші аргументте иерархия себептілігі жатыр.
Августинмен келісіп, әулие Фома жамандықты нақты емес деп хабарлайды. Құдай өндірген тұрмыс байлық, ал адамның еркіндігіне негізделу жамандық. Яғни, өнегелік мақсаты Құдайға бағытталу, ал рахат оның жетілуінде болады. Құдай байлығы — жақсылықтың қажетті жағдайы. Бірақ, Августинға қарағанда, Фома іс-әрекеттің моральді бейнесі қорғаушылыққа әкеледі деп санады.
Адамда Құдай ұят ретінде бейнеленген. Қандай ұқсас түсініктер бүкіл тарихтан өтуде: Сократтағы шайтан, стоиктардағы данышпандар, христиандағы Құдай.
Аристотельге сүйене Аквинат жақсылықты саналы және әділетті деп бөлді, бірақ хрестианин ретінде сенімділіктіде қосты — сенім, дін, махаббат оларды ең жоғары деп санады.
… жалғасы
Сіз бұл жұмысты біздің қосымшамыз арқылы толығымен тегін көре аласыз.
Ұқсас жұмыстар
Дүниежүзі саяси географиясы дамуының негізгі кезеңдері |
Философия пәні бойынша оқу әдістемелік кешені |
Алғашқы социологиялық ойлардың қалыптасуы мен даму тарихы |
Ортағасырлық философия туралы |
ФИЛОСОФИЯ ПӘНІ БОЙЫНША СЕМИНАР САБАҚТАРЫНА ӘДІСТЕМЕЛІК НҰСҚАУ |
Орта ғасырлар философиясы |
Психологияның дамуы |
Батыс Еуропа мен Шығыстық Араб елдеріндегі саяси ілімдер |
Орта ғасырлық ислам мәдениетіндегі әлемді және адамды тану мәселелері |
Схоластика, догматизм, формализм терминдері |
Пәндер
- Іс жүргізу
- Автоматтандыру, Техника
- Алғашқы әскери дайындық
- Астрономия
- Ауыл шаруашылығы
- Банк ісі
- Бизнесті бағалау
- Биология
- Бухгалтерлік іс
- Валеология
- Ветеринария
- География
- Геология, Геофизика, Геодезия
- Дін
- Ет, сүт, шарап өнімдері
- Жалпы тарих
- Жер кадастрі, Жылжымайтын мүлік
- Журналистика
- Информатика
- Кеден ісі
- Маркетинг
- Математика, Геометрия
- Медицина
- Мемлекеттік басқару
- Менеджмент
- Мұнай, Газ
- Мұрағат ісі
- Мәдениеттану
- ОБЖ (Основы безопасности жизнедеятельности)
- Педагогика
- Полиграфия
- Психология
- Салық
- Саясаттану
- Сақтандыру
- Сертификаттау, стандарттау
- Социология, Демография
- Спорт
- Статистика
- Тілтану, Филология
- Тарихи тұлғалар
- Тау-кен ісі
- Транспорт
- Туризм
- Физика
- Философия
- Халықаралық қатынастар
- Химия
- Экология, Қоршаған ортаны қорғау
- Экономика
- Экономикалық география
- Электротехника
- Қазақстан тарихы
- Қаржы
- Құрылыс
- Құқық, Криминалистика
- Әдебиет
- Өнер, музыка
- Өнеркәсіп, Өндіріс
Размышление о Фоме Аквинском
(По случаю праздника св. Фомы Аквинского (28 января) один из наших братьев написал письмо в провинцию, взывая к его памяти, чтобы напомнить нам о нашем призыве проповедовать Евангелие везде мы.)
Когда я разбирался в Ордене, один из монахов в церкви Святого Тома (Пердью) рассказал мне избитую легенду о том, что святой Фома Аквинский был таким крупным человеком, что у него был особый вырез. в своем столе, чтобы он мог сесть за него. Правдива эта легенда или нет, но несомненно верно то, что святой Фома — выдающаяся личность, крупная фигура в Церкви и в нашей собственной традиции: один из величайших теологов в истории Церкви, мистик, выдающийся философ, поэт. Его размеры таковы, что он откровенно неизбежен: у всех у нас есть какие-то прочно сцементированные мнения о нем, собственное представление о том, что он думал, каков его вклад в нашу Церковь сегодня, или какую угрозу представляет он или его интерпретаторы, будь то Орден или наша провинция должна быть более или менее томистской и что это вообще значит, и т. д. Но я боюсь, что временами мы слишком хорошо знакомы с нашим братом Фомой, чтобы по-настоящему узнать его. Он становится избитой легендой, больше не способной удивить или бросить вызов нам, не говоря уже о том, чтобы быть образцом следования за Христом по пути святого Доминика.
Учитывая эту трудность, в этом размышлении я хотел бы поделиться несколькими новыми вещами, которые я узнал (или, возможно, заново узнал, моя память такова!) об Аквинском за последние несколько месяцев и о том, как они повлияли на мое мнение о нем.
Первое, чему я научился, это историческое. Во-первых, небольшая предыстория: теологическим учебником Средневековья, особенно во времена Аквината, были предложений Петра Ломбарда , сборник изречений отцов Церкви, организованных тематически в книги (а позже в разделы) . Предложения использовались на уроках для начинающих богословов; и чтобы стать магистром богословия, нужно было написать к ним комментарий (эквивалент нашей современной диссертации). Именно так поступил Аквинский, будучи студентом в Париже, и этот комментарий к предложениям дошел до нас сегодня.
Пока ничего необычного. Однако несколько месяцев назад один из монахов, с которым я живу, указал мне, что у нас также есть начало секунд 9.0010 комментарий к Sentences Аквинского, который, похоже, так и не был завершен (на самом деле он едва ли был начат). Историки полагают, что этот второй комментарий был начат Аквинским в начале его пребывания в Риме (1265–1268), когда он преподавал в своего рода studium , основанном его провинцией в Санта-Сабине (очевидно, этот studium был своего рода экспериментом). : в ответ на плохое состояние интеллектуальной жизни в его провинции провинциальный глава учредил studium в Риме, которая полностью находилась под руководством Томаса, и только он был учителем).
Удивительно, что именно в эти годы в Риме Аквинат начал свой шедевр, Summa Theologiae . На что это указывает? Сшивая эти части воедино, получается, что Аквинский пытался использовать предложений для обучения монахов в Риме, как это было принято по всей Европе в его дни. Но он был недоволен этим, и в конце концов отказался от него совсем. Вместо этого он начал писать свой собственный учебник по богословию, чтобы учить братьев, Summa Theologiae , задача, над которой он будет работать до конца своей жизни. Этот монах, которого я живу с живо воображаемым Аквинским, пытающимся читать лекции о предложениях , в то время как глаза молодых братьев остекленели, а головы случайных братьев покачивались в римской жаре. Разочарованный, Томас наконец сказал себе: «Я могу добиться большего!» Фактически, Фома Аквинский в основном говорит об этом в своем прологе к Summa :
«Мы считали, что новичкам в этом учении часто мешало то, что они находили написанным разными авторами, отчасти из-за умножения бесполезных вопросов, статей и аргументов; отчасти также потому, что вещам, которые должны знать такие новички, преподают не в соответствии с порядком дисциплины, а в соответствии с необходимостью комментировать книги или в соответствии с представившейся возможностью поднять спорный вопрос; отчасти также и потому, что частое повторение одних и тех же вещей внушало читателям усталость и смятение. Стремясь избежать этих и подобных им ошибок, мы постараемся, уповая на помощь Божию, изложить то, что относится к Священному Учению, настолько кратко и ясно, насколько это позволит сам предмет». (английский перевод Shapcote с сайта aquinas.cc)
Главный вывод для меня состоит в том, что великая Summa Theologiae возникла не как абстрактное академическое упражнение (т. учебник!»), но как ответ на пастырское положение Аквината, на работу, которую Орден и его провинция поручили ему: обучение братьев.
Чем больше я думаю о других великих произведениях Фомы Аквинского, тем чаще эта тема всплывает в памяти. Возможно, его второе наиболее широко известное произведение, его евхаристические стихи и литургические молитвы, были написаны в ответ на просьбу Папы Урбана IV. Его библейские комментарии были написаны потому, что преподавание Библии было ключевой работой учителя богословия — комментарии на самом деле представляют собой конспекты лекций, сделанные писцом (и в лучшем случае просматриваемые и редактируемые Фомой Аквинским постфактум). Его краткий трактат О принципах природы был написан, когда он был еще студентом в Париже, для одного из его братьев, который изо всех сил пытался понять физику (адресовано «Брату Сильвестру»). Его трактат о царствовании ( De Regno ) появился как ответ на просьбу короля Кипра. А его (неоконченный) краткий трактат по теологии, Компендиум теологии , был написан по просьбе его коллеги-монаха, секретаря, писца и давнего друга Реджинальда из Пиперно.
Что получится, если собрать все это воедино? Не мыслитель из башни из слоновой кости и не просто стремящийся к карьере, а человек, глубоко и щедро вовлеченный в окружающий его мир, откликающийся на потребности, которые требовали его интеллектуальной ясности, погружающийся в богословские и философские споры своего времени. Но больше всего меня поразило в эти месяцы то, что он был человеком, откликнувшимся послушанием на призыв Ордена и Церкви. Орден попросил его стать учителем, и он сделал это так хорошо, как только мог; Церковь просила литургические молитвы, и он дал красивые. Он шел туда, куда его посылали, прилагал все свои способности и рвение к работе, которую ему было поручено взять на себя, и шел с открытыми глазами и ушами, чтобы понять, чего требовала от него эта конкретная пастырская обстановка и как ему лучше всего проповедовать там Евангелие. .
Теперь ко второму важному уроку, который я усвоил за последние несколько месяцев: в прошлом семестре я прошел отличный курс по богословию 20 -го -го века, на котором мы изучали основных теологов прошлого века и их основные вопросы и проблемы. Хотя сам профессор не является томистом, он постоянно ссылался на Фому Аквинского и на то, как он повлиял на этих богословов: его водяной знак был в вопросах, которые они задавали, как они думали о мире и христианской традиции, как они занимались богословием и т. д. Меня также поразило огромное количество и разнообразие этих великих мыслителей, которые получили свое фундаментальное богословское образование, изучая мысли св. Фомы. И я имею в виду не только доминиканцев, хотя мы могли бы назвать многих, кто внес существенный вклад в теологию: Конгар, Чену и Шиллебеккс, оказавшие такое влияние на II Ватиканский собор, а также Гарригу-Лагранж и Аринтеро, которые помогли заново обрести мистическое традиции в богословии. Но и вне доминиканцев: великий польский иезуит Эрих Пшивара и более известные иезуиты Анри де Любак, Карл Ранер и Бернар Лонерган. Эдит Штайн (св. Тереза Бенедикта Креста), чьи первые контакты с католической интеллектуальной жизнью (особенно через Пшивару) включали помолвку с Аквинским. Кароль Войтыла (Святой Иоанн Павел II). И мы могли бы добавить много других в этот список!
На первый взгляд может показаться странным видеть этот список современных богословов выстроенным вместе, потому что их собственные взгляды и интересы были такими разными — действительно, у некоторых из них были серьезные конфликты между собой! Некоторые из них могут быть более известны нам благодаря достижениям в других областях: например, де Любак или даже Конгар могут быть нам более известны как исследователи патризма, чем как томисты. Но для всех них Аквинский служил «входом» в богословие. Он помог им унаследовать теологическую традицию, показал им, как части богословия связаны друг с другом в целом, научил их, как думают теологически и, таким образом, продолжают рассматривать других теологов и широкий спектр вопросов и аргументов. Он помогал им не только вначале: по мере того, как они развивались как богословы, он продолжал оставаться для них ключевым собеседником и пробным камнем. Они копались в его мыслях в поисках идей, которые могли бы им помочь. Кроме того, прозрения этих недавних богословов не остались исключительно в академических кругах, запертые в башне из слоновой кости. Нет, они повлияли на каждый аспект жизни Церкви: на наше повседневное служение ради Евангелия. Наша работа в качестве проповедников в служениях, школах и приходах нашего кампуса была сформирована ими, которых, в свою очередь, сформировал святой Фома.
Таким образом, для меня этот класс и вышеприведенный список теологов стали убедительным свидетельством постоянной жизненной силы и жизнеспособности мысли Аквината. Восемь веков спустя он по-прежнему способен формировать умы и сердца в соответствии с христианской традицией, чтобы они могли приносить плоды, занимаясь своим временем. Он по-прежнему мастер-учитель, по-прежнему посвящает верующих в теологию (и философию, если уж на то пошло) с поразительной ловкостью и результатами.
Несомненно, на протяжении столетий (и до него тоже) он был превзойден в определенных областях своей мысли: мы могли бы утверждать, что св. Иоанн Креста (сам тренированный на мысли св. Фомы!) теологии духовной жизни, или что саламанкская школа Франсиско де Витория, Бартоломе де лас Касас и их сподвижников (сами тоже воспитанные на мысли св. Фомы!) всех людей, или что у Конгара более развитая экклезиология. И я думаю, что как хороший учитель Аквинат был бы рад видеть, как его ученики процветают и превосходят его в этом! Фома Аквинский, конечно, не единственный доктор Церкви, и он не положил конец богословскому развитию; напротив, его мысль послужила трамплином для многих богословских разработок, последовавших за ним. Это не значит, что Аквинскому 9 лет.0009 только трамплином, или что он был превзойден во всем: его богословские прозрения продолжают оставаться одними из самых острых и плодотворных в истории христианства, а его видение всей христианской жизни — как единого целого, а не простого нагромождения отдельных учения — до сих пор захватывает дух. Но в чем я убедился за эти последние месяцы, так это в том, что его отличительная черта как доктора Церкви, вклад, который никогда не был превзойден, заключается в том, что он мастер-учитель богословия, великий педагог традиции. И этот дар, который Аквинский — а через него и весь Доминиканский Орден — преподнес Церкви и миру, был рожден актом смиренного послушания на протяжении всей жизни, работой, которую он произвел не просто тем, что он хотел сделать, или что он думал, что он должен делать, но в ответ на его пастырское положение и работу, которую его просили взять на себя.
В этом, мои дорогие братья, он может быть образцом для всех нас, независимо от того, ученые мы или нет. Теперь он может научить нас, как жить по стопам святого Доминика, живя в соответствии с нашим обетом послушания, который лежит в основе нашей религиозной жизни доминиканцев. Наш брат Фома Аквинский может научить нас верить, что Бог работает над тем, чтобы поставить нас туда, где мы есть, и что наша задача — проповедовать Евангелие там, как только мы можем.
Святой Фома Аквинский, молись о нас!
Введение в философию св. Фомы Аквинского, том 2-Wipf and Stock Publishers
Х. Д. Гардейл
Перевод Джона А. Отто
Выходные данные: Wipf and Stock
230 страниц, 5,50 x 8,50
- Мягкая обложка
- 9781608991235
- Опубликовано: ноябрь 2009 г.
Варианты доставки
Choose a CountryUnited States of AmericaUnited KingdomAustralia———-AfghanistanÅland IslandsAlbaniaAlgeriaAmerican SamoaAndorraAngolaAnguillaAntarcticaAntigua and BarbudaArgentinaArmeniaArubaAustriaAzerbaijanBahamasBahrainBangladeshBarbadosBelarusBelgiumBelizeBeninBermudaBhutanBoliviaBonaire, Sint Eustatius and SabaBosnia and HerzegovinaBotswanaBouvet IslandBrazilBritish Indian Ocean TerritoryBrunei DarussalamBulgariaBurkina FasoBurundiCambodiaCameroonCanadaCape VerdeCayman IslandsCentral African RepublicChadChileChinaChristmas IslandCocos (Keeling) IslandsColombiaComorosCongo (the Democratic Republic of the)CongoCook IslandsCosta RicaCôte d’IvoireCroatiaCubaCuraçaoCyprusCzechiaDenmarkDjiboutiDominicaDominican RepublicEcuadorEgyptEl SalvadorEquatorial GuineaEritreaEstoniaEswatiniEthiopiaFalkland IslandsFaroe IslandsFijiFinlandFranceFrench GuianaFrench PolynesiaFrench Southern TerritoriesGabonGambiaGeorgiaGermanyGhanaGibraltarGreeceGreenlandGrenadaGuadeloupeGuamGuatemal aGuernseyGuineaGuinea-BissauGuyanaHaitiHeard Island and McDonald IslandsHoly SeeHondurasHong KongHungaryIcelandIndiaIndonesiaIranIraqIrelandIsle of ManIsraelItalyJamaicaJapanJerseyJordanKazakhstanKenyaKiribatiKorea (the Democratic People’s Republic of)Korea (the Republic of)KuwaitKyrgyzstanLao People’s Democratic RepublicLatviaLebanonLesothoLiberiaLibyaLiechtensteinLithuaniaLuxembourgMacedonia, The Former Yugoslav Republic ofMacaoMadagascarMalawiMalaysiaMaldivesMaliMaltaMarshall IslandsMartiniqueMauritaniaMauritiusMayotteMexicoMicronesia (Federated States of)MoldovaMonacoMongoliaMontenegroMontserratMoroccoMozambiqueMyanmarNamibiaNauruNepalNetherlandsNew CaledoniaNew ZealandNicaraguaNigerNigeriaNiueNorfolk IslandNorthern Mariana IslandsNorwayOmanPakistanPalauPalestine, State ofPanamaPapua New ГвинеяПарагвайПеруФилиппиныПиткэрнПольшаПортугалияПуэрто-РикоКатарРеюньонРумынияРоссийская ФедерацияРуандаСен-Бартелемиостров Святой Елены, Вознесения и Тристан-да-КуньяСент-Китс и НевисСент-Люсия Saint Martin (French part)Saint Pierre and MiquelonSaint Vincent and the GrenadinesSamoaSan MarinoSao Tome and PrincipeSaudi ArabiaSenegalSerbiaSeychellesSierra LeoneSingaporeSint Maarten (Dutch part)SlovakiaSloveniaSolomon IslandsSomaliaSouth AfricaSouth Georgia and the South Sandwich IslandsSouth SudanSpainSri LankaSudanSurinameSvalbard and Jan MayenSwedenSwitzerlandSyrian Arab RepublicTaiwanTajikistanTanzania, United Republic ofThailandTimor-LesteTogoTokelauTongaTrinidad and TobagoTunisiaTurkeyTurkmenistanTurks and Острова КайкосТувалуУгандаУкраинаОбъединенные Арабские ЭмиратыМалые отдаленные острова СШАУругвайУзбекистанВануатуВенесуэлаВьетнамВиргинские острова (Британские)Виргинские острова (США)Уоллис и ФутунаЗападная СахараЙеменЗамбияЗимбабве
Купить
Купить
Купить
Варианты покупки недоступны в этой стране.